Στην περίπτωση του Μίτσελ ο Ολυμπιακός για να μη βγει χαμένος οφείλει να λειτουργήσει με σκέψη και λογική. Γιατί τον φέρνει ως τεχνικό και όχι ως παίκτη όπου η επιτυχία θα ήταν εξασφαλισμένη! Για τους νεότερους, καλό είναι να διευκρινίσουμε πόσο σπουδαίος ήταν ο Ισπανός.

Ως ποδοσφαιριστής υπήρξε αληθινά υψηλού επιπέδου, κάτι ανάλογο σε μέγεθος με την τωρινή κλάση του Σεσκ ή του Μάτα, αν και τα τεχνικά χαρακτηριστικά του ήταν διαφορετικά. Περισσότερο θύμιζε το στυλ του κάτι από Λάμπαρντ ή Κρος και λιγότερο από τους τεχνίτες συμπατριώτες του, αλλά η συμβολή του σε εκείνη την συγκλονιστική Ρεάλ Μαδρίτης (με τον Μπουτραγκένιο και τον Σάντσεζ δίπλα του) της δεκαετίας του 80 και στην Ισπανία που έφτανε στην πηγή αλλά δεν έπινε τελικά νερό, συγκρίνεται με την καταλυτική παρουσία του Ινιέστα.

Προσοχή όμως. Δεν γεννήθηκε για να γίνει προπονητής αν και την τρέλα και το μικρόβιο το είχε ακόμη και όταν για κάποια χρόνια μετά το τέλος της μεγάλης καριέρας του έγινε τηλεσχολιαστής. Ασχολήθηκε μακριά από το άγχος των πάγκων με κάτι που για την κλάση του ήταν παιχνιδάκι. Θυμάμαι βράδια σε πολλές πόλεις μετά από ματς Τσαμπιονς Λιγκ που βρεθήκαμε δίπλα-δίπλα στις θέσεις σχολιαστών, να μας αναλύει στο ξενοδοχείο τεχνικά σημεία που σχεδόν κανείς μας δεν είχε παρατηρήσει! Ποδόσφαιρο καταλαβαίνει όσο ελάχιστοι που έχω γνωρίσει! Πιστεύει πως στον αγωνιστικό χώρο μία ομάδα οφείλει να έχει ξεκάθαρη ταυτότητα και ο προπονητής είναι αυτός που πρέπει να της την δώσει. Επίσης το τι συμβαίνει γύρω από τα αποδυτήρια είναι σημαντικό.

Όμως τα αποτελέσματα όπου δούλεψε έως τώρα δεν τον βοήθησαν με ελάχιστες εξαιρέσεις (όπως όταν έφερε τη Χετάφε έκτη στη βαθμολογία της Πριμέρα Ντιβιζιόν) για να δώσει στίγμα.

Ο Μίτσελ θα βοηθήσει τον Ολυμπιακό μόνο υπό έναν όρο: αν τον βοηθήσουν με την καρδιά τους οι άνθρωποι γύρω του που ξέρουν και τον σύλλογο. Χωρίς να μπερδεύονται στα πόδια του πολλοί και χωρίς ψυχώσεις. Αυτό δηλαδή που κατά καιρούς στους «ερυθρόλευκους» έχει λειτουργήσει ως θηλιά στον λαιμό. Ο Ισπανός έχει ωραίες απόψεις για το ποδόσφαιρο, αλλά με τα ματς για το Γιουρόπα Λιγγκ με τη Λεβάντε να πλησιάζουν ελάχιστα πράγματα μπορεί να κάνει για να διαφοροποιήσει τη μέτρια αγωνιστική εικόνα.

Ο Μίτσελ μπορεί να είναι ότι πλησιέστερο στον Βαλβέρδε σε νοοτροπία, αλλά δεν είναι ένας άλλος ή ο νέος… Βαλβέρδε. Τελεία και παύλα. Ο Βάσκος είχε από τη μέρα που τελείωσε την καριέρα του, καθαρά και ξάστερα αποφασίσει πως θα γίνει προπονητής. Ο Μίτσελ αυτό το επέλεξε στο δρόμο, ίσως γιατί είδε με τα χρόνια πως του έλειπαν τα αποδυτήρια! Θέλει να δουλέψει κάπου με καλές προοπτικές και ο Ολυμπιακός είναι και για τον ίδιο ένα στοίχημα! Όπως και για τον σύλλογο είναι επίσης ένας κλειστός φάκελος που ανοίγοντας τον δεν ξέρεις τι θα βγει. Αν δεν τον αγχώσουν με το «καλημέρα», ίσως να προσφέρει πολλά. Αλλιώς πολύ σύντομα θα πρέπει να ετοιμάζονται ξανά για να βρουν την επόμενη λύση!

Πηγή: sport-fm.gr

Βαλβέρδε Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός